Van fietsnomade tot touroperator

Voor we vier maanden later samen terugkeerden maakten Wim en ik nog een rondreis langs de kusten van de Ierse Republiek. De ruige westkust wist me erg te bekoren en onbewust plantte ik toen al het zaadje dat naar de reis zou leiden die ik binnen enkele weken hoop aan te vatten.

Wanneer de realiteit anders uitvalt dan de droom …

Ik droomde ervan net als toen op nomadische wijze door het landschap te zwerven en mijn hoofd neer te leggen daar waar mijn fiets me naartoe bracht.

Bij het boeken van mijn eerste overnachting in Cork, bleek echter dat het toerisme in Ierland boomt. De eerste twee hostels die ik contacteerde waren al volgeboekt … Gelukkig vond ik een bed in een gemengde slaapzaal in het derde hostel, maar een vaag gevoel van onbehagen besloop me … en leidde ertoe dat ik ook al een overnachting boekte in Sligo.

Toen ik vervolgens, enigszins ongerust, de beschikbaarheid controleerde op de camping in de schaduw van Queen Meaves grafheuvel, bleek dat die de hele zomer vol zat.

Lichtjes gefrustreerd paste ik mijn route aan … en wist slechts met veel moeite een overnachting te boeken in Easky, een surfersparadijs dertig kilometer verderop.

Het vage gevoel van onbehagen was ondertussen aangezwollen tot lichte onrust en toen eenmaal duidelijk werd dat veel Ierse campings zich vooral op mobilehomes richten en ‘geen tenten meer doen’, veranderde de onrust in regelrechte paniek. Als een gek begon ik kampeerplaatsen en hostels te boeken. Tekens op fietsbare afstand van elkaar en min of meer de Wild Atlantic Way volgend.

Ik werk in het onderwijs, ‘flexible’ is my middelname

Het is me ondertussen duidelijk dat mijn droom van een nomadische reis niet te rijmen valt met een eerste redelijk normale zomer na twee jaar van intermitterende quarantaine. In tegenstelling tot mijn droom, ligt mijn route al in grote lijnen vast en wordt ze bepaald door de beschikbaarheid van overnachtingsplaatsen.

In enkele weken tijd ben ik van fietsnomade getransformeerd tot touroperator.