‘Industrial blasting’ lees ik op de zijkant van de bestelbus die dwars over de dijk geparkeerd staat. Enkele meter verderop worstelt een eerder tengere figuur met een enorme ‘slang’ waaruit samengeperste lucht en straalgrit het wegdek opspuiten.
Een tengere figuur, dat moet een vrouw zijn, denk ik stereotyperend. Terwijl ik de brug over wandel, zie ik dat ze het vooral gemunt heeft op enkele op de grond geschilderde protestslogans.
het belang van het juiste jasje
Samen met de hond trek ik het nieuwe natuurgebied in, aan de overkant van de rivier. Ik probeer me te focussen op de pracht van deze groene oase, maar het beeld van de zandstralende figuur op de dijk laat me niet los. De slogans die door de gemeente worden verwijderd zijn afkomstig van een lokale actiegroep die hun ongerustheid willen uiten over de aanvoer van Oosterweelgrond naar de plaatselijke kleiputten.
Wie zou niet ongerust zijn over zoiets? De burgemeester heeft beloofd dat de aangevoerde grond niet vervuild is en dat er stalen zullen genomen worden om dit te bewijzen. Toch zou niet de eerste keer zijn dat er vervuiling optreedt in deze kleiputten en dat maakt het vertrouwen fragiel.
Ik besef dat het me stoort dat de commentaar van deze actiegroep zomaar wordt weggeblazen. Ze zullen een ander forum moeten zoeken om hun ongerustheid te uiten. Blind voor de reiger die op slechts enkele meter afstand staat te pootjebaden vraag ik me af of de gemeente even snel tot actie was overgegaan wanneer de slogans verpakt waren in een mooier jasje.
kostbare street art
Terwijl ik verder wandel ziet de beelddenker in mij prachtige street art verschijnen van lokale kunstenaars zoals DIAZ, Kanter Dhaenens en Reinout De Boeck. Alle drie wisten ze afgelopen jaren de gemeente te verfraaien met prachtige kunstwerken. Ik denk terug aan de Banksy tentoonstelling die we onlangs bezochten en aan zijn manier om protestkreten de wereld in te sturen. Stel dat zo iemand de boodschap van de actiegroep had weten om te zetten in een kostbaar stuk street art … Zou de gemeente het dan even vlijtig laten verwijderen?
communicatie is alles
In de huidige beeldcultuur lijkt de verpakking van de boodschap vaak belangrijker dan de inhoud. Dat heeft zelfs de gemeente begrepen. Enkele maanden geleden viel er een glimmende en gelikte brochure in onze bus met foto’s, tekst en uitleg over de heraanleg van de dorpskern. Over het doortrekken van een verbindingsweg, dwars door diezelfde dorpskern werd echter in alle talen gezwegen.
Waarschijnlijk vond de gemeente, net als de actiegroep, geen gepaste beelden om dergelijke boodschap verkocht te krijgen …
Wanneer ik even later de brug terug over wandel, is de zandstralende figuur nog steeds bezig. Volledig ingepakt en met een speciale zandstraalhelm is het moeilijk te zeggen of het om een man of een vrouw gaat. Niet dat het veel uitmaakt. Het schept me alleen genoegen vrouwen aan te treffen in een ‘typisch’ mannenberoep. En dat brengt me dan weer bij een andere kwestie die Rienske onlangs opwierp. Namelijk dat we in onze taal dringend behoefte hebben aan een gender neutrale aanspreektitel. Weer iets om over na te denken …
Reactie plaatsen
Reacties