Met uitgespreide pootjes en vleugeltjes, drijft ze op het grijze thee-met-melk-oppervlak. Hoe lang drijft ze daar al? Is ze nog te redden? Ik vis haar nietige lichaam met een koffielepel uit de koude thee en leg beiden te drogen naast het kopje. Met een papieren zakdoekje dep ik zo voorzichtig mogelijk de laatste theedruppel weg.
Ze is ongetwijfeld de kleinste patiënt die ik ooit onder handen had en meer reddingspogingen durf ik niet te wagen. Geen hartmassage, heimlich-greep of zuurstoftoediening; haar op haar zijde rollen zou fataal zijn … ik kan alleen mijn vingers kruisen en hopen dat ze nog even zal opstaan vooraleer ze haar definitieve adem uitblaast.
Hoe zit dat eigenlijk met zo’n eendagsvlieg, vraag ik me af. Worden ze allemaal ’s morgens geboren om ’s avonds massaal dood te vallen? En leven ze echt maar één dag? Vierentwintig luttele uurtjes?
Een korte zoektocht op internet ontkrachtigt deze laatste stelling. Fruitvliegen leven enkele weken tot maanden, afhankelijk van de temperatuur en hun aantal. Er zijn ook veel meer soorten dan ik vermoedde. De meest gekweekte is de Drosophila melanogaster, of de bananenvlieg, die wordt gebruikt voor genetisch onderzoek.
Ondertussen is het wel duidelijk dat mijn patiënt is overleden. Met een appelschilletje schraap ik eerbiedig haar ontzielde lijfje van de lepel en leg haar tussen de fruitresten in de groenafvalbak. Heeft ze geleden? Was het een ongeval of heeft ze zich, eens ze begreep dat haar seconden geteld waren, vrijwillig te pletter gestort in mijn koude thee? Had ze niet liever een glas wijn gehad als laatste rustplaats? Geloofde ze in reïncarnatie? Was het een hij, een zij of een hun geweest? Of zouden fruitvliegen zich daar niet druk over maken? Ik schud de vragen uit mijn hoofd, gooi mijn koude thee in de afwasbak en schenk mezelf een glas wijn in. Voor het geval er nog meer kamikazevliegen op de loer liggen …
foto via pixabay
Reactie plaatsen
Reacties
heb ervan genoten!
Zo leuk om te lezen op zondagochtend 🥰😘