Met het voortschrijden van het Basisjaar Literair Schrijven, worden de opdrachten steeds complexer. Onze opdracht voor de komende weken en tevens ons afstudeerwerk, is het schrijven van een kortverhaal.
Nu heb ik zelf niet zo veel met kortverhalen. Ik vind ze vaak gruwelijk knap gevonden en ik bewonder de kunst van het ‘omkaderen’ en het ‘weglaten’, iets wat ik absoluut nog niet beheers, maar … ze hebben meestal geen ‘echt’ einde. Dat open einde is juist één van de kenmerken van een goed kortverhaal, alleen heeft deze simpele ziel moeite met zaken waar geen duidelijk einde aan zit.
Bovendien heb ik de neiging in mijn eigen werk de innerlijke beleving van mijn hoofdpersonage er (soms té) dik op te leggen, iets wat in een goed kortverhaal best vermeden wordt.
De draak in de bib
Om me in te graven in de materie trokken Rienske en ik afgelopen week naar de plaatselijke bib. Zoals meestal had ik een hele lijst mee met titels van niet de eerste de beste auteurs: Isabel Allende, Scott F. Fitzgerald, Neil Gaiman, Stephen King, Roald Dahl. Ik zocht ze een na een alfabetisch op, liep alle gangen af … en vond geen enkele van hun bundels. Van Dahl, Gaiman en King vond ik telkens zelfs maar één boek!
Nu was het niet de eerste keer dat ik onverricht ter zake van onze bib terugkeerde en mijn frustraties en bijhorende bloeddruk stegen naarmate ik de lijst afwerkte.
De stoom kwam uit mijn neusgaten en ik hield mijn mond gesloten om te voorkomen dat ik vuur zou spuwen. Stampvoetend denderde ik naar de balie om mijn beklag te doen. Helaas zat daar die ene medewerker die naar mijn ervaring vooral niet meewerkt. Om mezelf van een scene te behoeden slikte ik mijn vuur in, stopte hem bruusk mijn lijst toe, wipte minachtend mijn linker wenkbrauw omhoog en vertelde hem autoritair dat de bib geen enkele van deze klassieke meesterwerken had.
Tegen zijn gewoonte in, sprong het jongmens onmiddellijk in actie en even later verscheen op zijn scherm een lijst met werken van Roald Dahl.
“Ha!”, zei ik smalend, “dacht ik het niet. Jullie hebben alleen zijn kinderboeken!”
Met schaamrode wangen probeerde de baliemedewerker het opnieuw. Deze keer had hij meer geluk. Volgens de lijst op het scherm bezat de bib een tiental titels van Stephen King waaronder, inderdaad, één bundel met kortverhalen. Hij liep met me mee naar de betreffende gang en toverde van de onderste plank een recente uitgave met de toepasselijke titel ‘Als het bloedt’.
Ik was nog niet bereid mijn nederlaag toe te geven en mompelde binnensmonds iets van “wie zet dat nu helemaal vanonder”.
Even later verlieten Rienske en ik de bib met als schamele buit één boek van Stephen King en een Engels boek van Roald Dahl. En hoewel ik me toch een beetje schaamde voor mijn optreden ten opzichte van de jongeman, was het gezien de vrieskou een geluk dat het vuur in mijn buik nog niet helemaal gedoofd was.
Het grappige was dat, toen ik dit voorval nadien aan Wim vertelde, Rienske in de lach schoot en zei dat zij dit hele debacle heel anders had ervaren. Hoewel ze had gezien dat ik gefrustreerd geraakte, had ze niets gemerkt van mijn gedender, mijn bruuske bewegingen, minachtende mimiek en autoritaire stem. Zij vond dat ik de jonge baliemedewerker juist heel vriendelijk had toegesproken.
Achteraf gezien ben ik misschien toch niet zo slecht in het ‘weglaten van de innerlijke beleving van het hoofdpersonage’ en heel misschien gaat dit hele kortverhaal beter meevallen dan gedacht …
PS Eén verhaal uit de bundel van Stephen King maakt me wel erg nieuwsgierig …
Geïnteresseerd geraakt in kortverhalen?
Lees voor enkele voorbeelden deze pagina.
foto: Clarisse Meyer via Unsplash
Reactie plaatsen
Reacties