(be)moederdag

Wat in het taalmagazine niet wordt vermeld is dat de roepnaam van een moeder ook varieert naargelang de leeftijd van het betreffende kind. In het gezin waar ik opgroeide, veranderde ‘moeke’ in ‘moeder’ zodra we in onze puberjaren kwamen. In mijn eigen gezin gaat het net andersom. Sinds enkele jaren noemt Rienske me niet meer ‘mama’, maar werd ik ‘maaa’ en soms ‘moeke’. Zolang ze  er niet met haar ogen bij draait, vind ik het prima.

bitterzoet

De meeste Nederlandstalige mensen vieren moederdag op de tweede zondag van mei, vandaag dus. Nog steeds volgens bovengenoemd taalmagazine wordt alleen in de provincie Antwerpen een uitzondering gemaakt en wordt moederdag meestal op 15 augustus (O.L.V. Hemelvaart) gevierd.

Voor mij persoonlijk valt die dag te kort na de overlijdensverjaardag van mijn oudste dochter (13 augustus). Gezien ik me door dat verlies eerder ont-moederd voel, wordt moederdag in ons gezin niet in augustus gevierd. En hoewel ik nog steeds de moeder ben van mijn jongste dochter, voelt het vieren van deze feestdag ook vandaag bitterzoet.

What’s in a name?

Hoe zit het trouwens met personen die misschien geen natuurlijke moeder zijn, maar die op tijd en stond andermans kinderen bemoederen? Wanneer zullen we hen vieren? Want geef nu toe … moederdag gaat niet zozeer over een roepnaam en het maakt ook niet uit op welke dag je het viert. Moederdag is een dag waarop je stilstaat bij een fenomeen. Een fantastisch en noodzakelijk fenomeen. Zonder ‘moeders’ sterft niet alleen de mens uit, maar ook de menselijkheid. En aangezien een moeder zich onvoorwaardelijk inzet voor de kinderen die aan haar zijn toevertrouwd, is het woord, wat mij betreft, ook toepasselijk op vaders, mensen uit de zorg, leerkrachten en ook op mijn meter die in het ouderlingentehuis op haar ladyshave wacht.

Laten we er vandaag gewoon één groot feest van maken!