En dan is er ...

Ik voel mijn haren langzaam omhoog komen. Het koffie-effect begint bij mijn nek en kruipt langs mijn achterhoofd tot helemaal naar boven in mijn kruin om vervolgens langs mijn gezicht weer naar beneden te glijden, onderweg mijn aangezichtsspieren op te spannen en mijn rimpels glad te trekken.

Ik open mijn ogen en voel de kilte van de lege plaats naast me. Wim is vandaag vroeg wakker, hij heeft vanavond zijn laatste examen en wilt alles nog eens grondig herhalen.

Straf spul

Terwijl ik in het halfduister de trap afdwaal denk ik aan het reclamefilmpje van Douwe Egberts, waarbij een vader koffie zet voor zijn dochter en haar vriendinnetje. Hoewel ik het leuk vind, noemt mijn jongste dochter het ‘pinkwashing’, maar net als hun andere reclamefilmpjes draait het om het familiegevoel, het gevoel ergens thuis te komen.

Douwe Egberts, Jan Douwe, Douwe, Douwke

Toevallig lees ik vandaag op de website van Metrotime.be dat dit 'oeroude Nederlands koffiemerk' zijn eerste Belgische café opent in de Kinepolis in Antwerpen.

In mijn ouderlijke thuis werd vroeger ook Douwe Egberts gedronken, en later kwam de naam ‘Douwe’ regelmatig terug als hondennaam in de Nederlandse dierenartsenpraktijk waar Wim werkte. Toen we in diezelfde periode beide in de ban raakten van Jan Douwe Kroeske, de Nederlandse radiopresentator van Studio Brussel met zijn ‘2 Meter Sessies’, werd beslist dat onze eerstgeborene de naam ‘Douwe’ zou krijgen. En zo geschiedde. Alleen was onze eerstgeborene een dochter en werd ‘Douwe’ vervrouwelijkt naar ‘Douwke’. Zelf was ze niet zo blij met haar naam en als het lot haar beter gezind was geweest en ze ondertussen de volwassen leeftijd had weten te bereiken, zou ze nu waarschijnlijk door het leven gaan als ‘Sara’, een naam die haar als kind meer wist te bekoren en die waarschijnlijk minder wordt gebruikt voor een hond.

Cold Turkey

Terwijl al deze gedachten door mijn koffiegeur-geactiveerde brein flitsen, wandel ik de keuken binnen en snuif de geur, die hier nog sterker is dan boven, extra diep op.

Hoewel de meeste schoolkoffie dezelfde consistentie heeft als kloosterkoffie, dronk ik er jarenlang zo veel van, dat het mijn slaap beïnvloedde.

Enkele jaren geleden besloot ik dan ook van mijn koffieverslaving af te kicken. Het resultaat was een week hoofdpijn en een betere nachtrust.

Ondertussen heeft deze geur hetzelfde effect op mij als de geur van een sigaret op een ex-roker. Desondanks blijf ik van het zwarte teer af en neem ik bij mijn ontbijt een kopje thee … al kan ik niet beloven dat ik vanmiddag, boven een berg verbeterwerk bij mijn haastig naar binnen gewerkte boterham, alsnog geen kopje kloosterkoffie neem.