‘Lieve Zuiderburen, in’t Noord is het ook plezant’, valt te lezen op een spandoek in de Beeldhouwersstraat. Je kan er dan ook niet rond wanneer je ronddwaalt op ‘t Zuid in Antwerpen. Het Koninklijk Museum van Schone Kunsten heropent op 24 september zijn deuren.
Feest!
Enkele weken geleden was er nog niet zo veel van de heropening te merken en stond het museum statig en stil te midden van een chaotisch plein vol bouwvakkers, bouwpuin en rijdend materieel. Vandaag, op 17 september, staat het nog steeds statig en stil, maar de chaos op het plein wordt nu veroorzaakt door podia, tentjes en parasols met bijpassende strandstoelen. De bouwvakkers zijn vervangen door muzikanten en ondanks het wisselvallige weer hangt er een sfeer van verwachting.
De frisse, groene hagen in de nieuw aangelegde museumtuin verdringen de herinnering aan een te droge en te hete zomer. Tussen de speeltuigen prijken standbeelden van Willem van Oranje en Philips van Marnix van Sint-Aldegonde. Via de tekst op hun sokkel doen ze gezamenlijk een oproep tot vrijheid en verdraagzaamheid. De gevels van de omliggende art deco huizen zijn voor de gelegenheid opgepoetst en de koepels van de achterliggende synagoge blinken als nieuw.
Het is duidelijk. De buurt viert niet alleen de heropening van een pronkstuk van ’t Zuid. De buurt viert ’t Zuid.
De geur van oranjebloesemwater
Via kleurrijke posters in hun etalages maken de omliggende winkels bekend dat ze trotse buren zijn van het schoonste museum. Spandoeken met teksten als ‘wonen in een meesterwerk’ en ‘when living becomes art’ schermen de festiviteiten af van de omliggende straten. Rond het plein blinken en borstelen café-eigenaars hun terrasjes op en af. De bakker aan de overkant besprenkelt zijn gebak rijkelijker dan anders met oranjebloesemwater.
Een bestelwagen van een groothandel in groenten en fruit met de opvallende nummerplaat ‘rabarber’ levert bij het aanpalende restaurant een lading verse ingrediënten af. Die zullen straks door de chef ongetwijfeld worden omgetoverd tot feestelijke gerechten. De wegwijzer naar het ‘Museum voor Hedendaagse Kunst Antwerpen’ is weggemoffeld, aan het zicht onttrokken door een muisgrijze elektriciteitskast. Vandaag zijn de schijnwerpers op zijn grote broer gericht.
Terwijl de geluidsinstallatie achter het podium piepend tot leven komt, geeft de bestuurder van een voorbijrijdende tuktuk van City Tours enkele toeristen luid schreeuwend tekst en uitleg bij de festiviteiten.
En het museum?
Ondanks zijn gezandstraalde snoet en de twee door engelen bestuurde strijdwagens op zijn hoofd staat het statig en stil, schijnbaar onberoerd door de drukte in de omliggende straten.
Schijnbaar, want wie goed observeert merkt aan de schittering in de ogen van de engelen dat het museum barst van trots. Dat het met rechte rug, opgeheven kin en ingehouden adem aftelt naar zaterdag 24 september. Pas dan zal het zijn schouders naar achter plooien en zijn deuren openen. Pas dan zullen we ontdekken welke schatten het verbergt achter zijn gerenoveerde gevels.
Reactie plaatsen
Reacties